dinsdag 30 december 2014

De splinters

Ik weet niet hoe je het voor elkaar kreeg, maar je brak me. En ik brak in wel duizend stukjes, als een explosie. Aan mijn voeten liggen ze nu, de scherven en de splinters. Allemaal kleine stukjes van de vroegere ik. 

Om de zoveel tijd probeert iemand me ervan te verlossen. Lijmen doen ze niet, ze zijn bang van zich te snijden. In plaats daarvan nemen ze mijn hand en begeleiden ze me in een parcours om de grote scherven heen, maar de kleine splinters ontwijken is onmogelijk. Op den duur doen mijn voeten zodanig veel pijn - en ik stop. De ene keer houd ik al wat langer vol dan de andere, maar ik kan het niet. Ik weet dat ik er overheen moet, niet bang mag zijn om mijn voeten open te halen aan de splinters als ik ooit van je wil ontsnappen... Maar daar ligt net het probleem. Ik wil niet van je ontsnappen. Ik wil dat jij de scherven komt lijmen. Dat ben je me verschuldigd. 

Ik wil dat jij de scherven komt lijmen, maar dan echt enkel de scherven. De splinters mag je laten. In het juiste licht fonkelen ze als kleine diamantjes. Ik vind ze prachtig. Allemaal kleine stukjes van de vroegere ik.

maandag 29 december 2014

Zoals de dromen

Ik ben niet langer onbevreesd
en vlieg mijzelf steeds in de haren,
het spijt me nog het allermeest
dat we nooit zo zijn geweest
als hoe we in de dromen waren.

zondag 28 december 2014

Intrigue, fatigue

intrigue 

je fascineert me mateloos
oneindig kan ik naar je luisteren
oh kon ik maar hamsteren
je opslaan en bewaren zodat ik
voor altijd een beetje jou op reserve heb

ik kan mijn handen niet van je afhouden
wil elk van je vormen een keertje proeven 
en wil ze voelen tegen elk van de mijne
zo dicht op elkaar dat we versmelten
wil in je opgaan en in je verdwijnen

liefst zou ik je eerst in één ruk uitlezen
daarna elk deeltje afzonderlijk bestuderen
en ze stuk voor stuk bewonderen elke nacht
al duurt het een eeuwigheid voordat je snapt
dat ik je meer dan wie begrijp
fatigue

Onbemind

mijn paden zijn reeds bewandeld, toch blijf ik onverkend terrein 
blijkbaar leuk om in te zwemmen, maar verdrinken doen ze niet

soms door een wervelwind gestreeld, maar nooit omvergeblazen
binnen de lijntjes ingekleurd, met enkel zwart en wit

mijn cover is een bestseller 
het laatste blad nog manuscript

zaterdag 27 december 2014

Ik val

Ik weet, zo'n dingen vragen tijd,
maar zo ben ik niet. Ik loop steeds
van stapel, holderdebolder, halsoverkop.

Eenmaal ik kopje onder ga, 
kom ik niet zomaar weer boven.
Adrenaline - mijn hart slaat op hol en ik 
stop met denken. 
stop met ademen. 
stop met doen wat ik normaal doe en 
laat alles vallen, ook mezelf. 

Ik val in de hoop
gevangen te worden 
voor ik de grond raak.

Verdringen en verdrinken

Verdrongen en verdronken,
maar niet verdwenen.
Het blijft ademen 
zelfs onder water
is het nooit ver te zoeken.
Ik blijf zoeken,
ik blijf proberen,
verdringen en verdrinken,
maar niet verdwijnen.
Ik blijf ademen
zelfs onder water
en ben gestopt met zoeken.
Mijn lief,
mijn liefste,
verdrong en verdronk
en verdween.

Niets

Al wat ik wou en al wat ik wil
is mijlenver van hier en daar
geraken is onmogelijk 
zelfs al had ik vleugels als Icarus 
smelten doet het, smelten, door de zon
door haar warmte verschrompeld
opgegaan in het
niets

Nu het ijzer heet is moet ik smeden
zeggen ze, maar wat ik ook probeer
mijn plannen vallen
in het water en ik kan niet zwemmen
op het droge zit jij, hoog, en ik vis
naar meer maar de zee geeft me
nog minder dan 
niets

vrijdag 26 december 2014

/

- Griet Op de Beeck (Vele hemels boven de zevende)

donderdag 25 december 2014

Mijn hoofd en hart

uren en uren 
wandel je door
mijn hoofd en hart
geen seconde 
rustig

voor één minuut
wil ik graag 
mijn hoofd en hart
weer eens 
alleen

want in mijn hoofd
klopt de klok
en mijn hart 
tikt 

/

In de bedding
van je heupen wil ik slapen
door de hemel van je
ogen bedekt

je voeten zijn ver en toch
behoren ze bij je als een
vlieger zijn ze opgelaten
in een zomerdag

ik woon
in een ander huis; soms
komen we elkander tegen
ik slaap altijd zonder jou
en wij zijn altijd samen.

- Hans Lodeizen

Liefste

help me eraan herinneren
je te vergeten, laat me vallen,
kus me niet en negeer
de lange brieven die ik nog te vaak
naar je schrijf

herken me niet meer, mis me niet
verbrand onze oude foto’s en verdraai
mijn zachte woorden, gooi je in zijn, nee,
gooi je in hun armen

mijn liefste
verwarm mijn bed
met je afwezigheid

- T. Dinneweth (Steeds Dichter)

/

He was always leaving, but never quite left.

woensdag 24 december 2014

/

- Davis Ayer

Geef me iets

Geef me iets. Iets waarop ik me kan verheugen of iets om op terug te vallen als het minder gaat. Geef me iets om naar op- en uit te kijken. Geef me iets stom, maar iets dat ik kan koesteren. Geef me warme zonnestralen op een koude winterdag of geef me een traan en daarna een lach. Geef me zin. Zin in alles en zin in de zin van zin hebben. En vertel me alles wat in je opkomt. Vertel me waar je aan denkt, wat je ziet en wat je hoort. Vertel me wat je voelt. Dan zal ik luisteren. Of ook niet. En je stiekem aanstaren en je aanraken. Mijn vingertoppen op je huid. Geef me iets om lief te hebben.

De ironie van het sprankje

Een sprankje hoop was het
slechts een sprankje
niet meer en niet minder
maar misschien was dat sprankje
een van vele sprankjes
en komen er dus meer

Een sprankje hoop doet hopen
net daarom heb ik liever
geen sprankje dan wel
want een sprankje is en blijft
slechts een sprankje
niet meer en niet minder

Vlammen

je zag rook en stichtte vuur
speelde een spelletje 
dat komt je duur te
staan 
maar ik wil liggen
met jou vlak naast mij
sterke armen om me heen 
net als in die voltooide
en verleden tijden
samen
stonden we sterk
en dat gaan we blijven
mijn stem zal weergalmen
voor eeuwig in je hoofd
zodat je mij nooit
vergeet
niet dat een spel
altijd moet uitgespeeld
wie staat er nu schaakmat

Haar wil

Haar wil is tien maal groter
dan de omvang van haar lijf
ocharme de vent
die met haar te doen krijgt

Bomen kan zij doen vechten
met haar ogen bloedrood
en wacht maar tot je dan
haar dodelijke kreet hoort

Doe je nu iets of niets
nooit is ooit iets goed
en was dat het wel
dan geeft ze dat niet toe

Haar wil is tien maal groter
dan de omvang van haar lijf
maar ze weet zelf niet wat ze wil
dat is 't ergste aan dat wijf

dinsdag 23 december 2014

Ik wil je

Ik wil je 
kussen en ik wil je 
hebben. Ik wil je 
vertellen hoe slecht ik me nu voel en ik wil je 
doen beseffen hoe hard ik haar benijd. Ik wil je 
niet sturen want ik wil je 
niet lastigvallen en ik wil je 
al zeker niet boosmaken. Maar ik wil je 
kunnen aanraken. Niet seksueel ofzo, hoewel dat ook, maar ik wil je 
gewoon dicht bij mij. En ik wil je 
zien lachen, misschien word ik dan ook blij. En ik wil je.

Loslaten

ga je gang maar, doe je ding
laat je gaan en doe je zin
mij niet gelaten 
we moeten 
loslaten
maar 
waarom
is 't zo koud
help mij dan toch
vul de leegte in mijn bed
met eenzaamheid desnoods

Zij

Waarom mag zij
aan je zij zijn

Waarom zij
terwijl je zei
dat je bij mij
zou zijn

Dat was zo heerlijk
maar wees nu eerlijk

Ik en jij een wij
of zij

Onmogelijk

ik hou van jou. ik mag niet.
de klok tikt rond jouw schoonheid
en ik tel nog steeds de minuten.
misschien als ik alle seconden
onthou, misschien kan ik je dan
ooit een uur mezelf geven.

ik hou van jou. jij niet van mij.
morgen zal het niet anders zijn,
misschien moest ik maar leven
in gisteren. mijn handen lopen over
je transparante lichaam.

ik kan door muren lopen. ik ben
slechts een geest van mezelf; ik zal
blijven spoken in je hoofd. elke week
geef ik je al mijn dagen -

kus mij,
ik ben onmogelijk.

- T. Dinneweth (Steeds Dichter)

Wees niet bang

Wanneer vermoeidheid je slaap 
belemmert en belabberd is hoe je je 
voelt; je woorden zijn verdronken
in een waterval gedachten.

Wanneer je niet meer weet waar je
zijn moet, je afvraagt wie je kent; 
als zelfs de hond de indruk geeft 
dat hij niet weet wie je nu bent.

Wanneer alles wordt volgepropt met
niks en de leegte dreigt over te
lopen; het voelt alsof ze klinken op
het laatst geklonken lied.

Wees dan niet bang mijn lief, dat is
slechts spijt; die sluimerend aan je
knagen zal tot in de eeuwigheid.

vrijdag 19 december 2014

Als we zo doorgaan

Als we zo doorgaan
en jij niet weggaat
maar ook niet blijft
waar staan we dan te staan?

Als we zo doorgaan
met ontkennend
eraan toegeven
wat menen wij dan te menen?

Als we zo doorgaan
met niets doen
maar toch iets 
wie zijn we dan aan het zijn?

De bedoeling

Dus jij bedoelt 
dat wat je voelt
zo niet is bedoeld?
Maar wat je voelt,
niet slecht bedoeld,
is een gevoel
en heeft een doel.
Dus voor je doelt
naar een gevoel
dat je niet voelt,
voel wat je voelt
en dat gevoel
is wat ik bedoel.

En ik blaas

Mijn koffie is heet
en ik blaas 
wat stoom af
en ik slurp 
stomme slurf
nee ik durf
niet te zeggen 
aan die smurf 
aan de toog
dat ik loog
"dat was alles"
zei ik hem 
maar onderaan de kaart
die warme appeltaart
wilde ik ook
dus ik rook
de honger weg
en ik blaas
de rook weg
en ik blaas
wat stoom af

woensdag 17 december 2014

Ge dicht wat ge dacht

Wanneer

ga je tonen
wat te tonen valt
op de toon
die uit de toon valt

want

wat moet dat moet
wat moet doet goed
wat moed doet goed
wat moed dat moet

maar

wie zal zeggen
wat je zeggen zal
als je zeggen zou
wat je zeggen wou

dus

laat me weten
als je gaat weten
wat je geweten
je laat weten

alsjeblieft.