Treingedachten

Huisje tuintje boompje, auto auto auto. De trein lijkt trager te rijden dan anders, dat zal de teleurstelling wel zijn. Teleurstelling is iets pijnlijks. Draagbaar weliswaar, maar pijnlijk. Bij liefdesverdriet bijvoorbeeld, voel je je ellendig en alles behalve compleet. Bij teleurstelling is er gewoon iets dat zachtjes aan je knaagt. Wat als hetgeen waarop ik hoopte niet enkel een "wat als" was gebleven? Wat als het wel was gegaan zoals ik verwachtte? Ik zie de ene boom na de andere en in de verte een vijver. Verwachtingen zijn iets gevaarlijk. Springen in een vijver, in de veronderstelling dat je zal kunnen zwemmen. Terwijl je voor hetzelfde geld verdrinkt. Spring je dan beter niet? Vissen zijn zo glibberig. 

/

Ik verlang ernaar niet meer zo te verlangen naar verlangens.

It feels like I only go backwards, baby.

Kieskleurig

Een schilder schildert het mooiste schilderij

dat hij ooit heeft geschilderd, maar zoekt nog 
de ideale kleur voor het hart.

Hij wikt en weegt en veegt het zweet

van zijn voorhoofd, maar als verdoofd 

vindt hij niets dat hij gelooft. 

Maar wat als de ideale kleur niet bestaat 
en een zoektocht verloren moeite is? 
Wat als de kleur van het hart
met iets genoegen nemen is?

Misschien had juf Françoise al die tijd gelijk. 

De beste kleur hoef je niet te mengen, 

maar vind je kant-en-klaar op je palet. 

Morgen

Ik ben onderweg naar morgen,

maar niet langer langs de weg

die ik gisteren bewandeld heb.

Het pad van het verleden is

bedekt met onkruid en tijd -

en zin om te snoeien heb ik niet.

Het lot

Er is geen antwoord op alle vragen

Schepen zijn gebouwd om te varen

En alle lijnen gaan ooit vervagen

Alsof ze er nooit waren

Kleur kleurt, spanning spant

Wraak wreekt, dood doodt

Niemand heeft het in de hand

Het lot is je lotgenoot